Karol Beffa eta Guillaume Metayeren gidoiarekin, Aleksi Cavaillezen marrazkiarekin, Delcourt etxeak kaleratu zuen abuztuan musikari lapurtarraren komiki biografikoa.
Gidoiaren haria 1936 urtean du hasiera, Ravelek bere lagun mina den Roland-Manuel dizipuloari bere bizitza kontatzen dionean eta, era berean, bere musika lan ospetsuenak konposatzen dituen bitartean.
Alberto Breccia jaio zenetik aurten bete dira ehun urte. Alberto Breccia (1919-1993) komikigintzak eman duen izen handienetako bat dugu eta efemeridea aprobetxatuz bere ibilbide osoa errepasatu eta euskaraz argitaratu zuen lan bakarra gogora ekarriko dugu. Bestalde, Begoñako liburutegian hilabete bukaera arte bere lan azpimagarrien erakusketa bat dago ikusgai.
Alberto Breccia Montevideon jaio zen. Hiru urte bete zituenean gurasoekin Buenos Airesera aldatu zen, Mataderos izeneko langile auzune txirora, non fabrika, lapur txiki eta tango doinuen giroan hazi eta hezi zen.
MILTON CANIFFEN ERAGINA
Adoleszentzian aitarekin batera langile moduan ibili zen fabrika batean, baina marrazkirako zuen abilezia bereziak langile lana utzi eta ofizioz aldatzeko aukera eskaini zion. 1938 urtean Lainez edizio etxerako lanean hasi zen, non nobela popularrak zein abentura istorioak egokitu zituen marrazkietara. Milton Caniff (1907-1988) estatubatuarraren estetika errealista miresten zuen eta haren estiloa imitatuz sortu zituen bere lehen pertsonaiak: Kid del Rio Grande, El Vengador…
Mariquita terremoto pertsonaiarako aldiz estiloa erabat ezberdina erabili zuen eta umore klabeetan marraztu zuen.
1944 urtean Lainez editorearekin kolaborazioa eten egin zen. Garai hartan ezkondu eta hiru seme alaba izan zituen: Enrique (hau ere, komikigile ezaguna bihurtuko zena), Cristina eta Patricia.
1946 urtean Patoruzito aldizkarirako lanean hasi eta hainbat abentura kutsuko istorioak sortu zituen, Jean de la Martinica, El club de Aventuros eta batez ere, oso arrakastatsu suertatu zen polizi serie bat, Vito Nervio, 15 urte luze iraun zuena.
OESTERHELD-BRECCIA BIKOTEA ELKARREKIN LANEAN
1957an Buenos Aireseko Escuela Paramericana de Arteko irakaslea bilakatu zen Alberto. Bertan sortuko zen argentinar marrazkilari belaunaldi berri bat (José Muñoz, Walter Fahrer, Ruben Sosa, Mandrafina…). Hugo Pratt irakasle kidea izan zuen eta eskola berean ezagutu zuen sekula izan den gidoilaririk handienetako bat, Héctor German Oesterheld (1919-1978). Biek batera urte berean Sherlock Time pertsonaia sortu eta Hora Cero aldizkarian publikatzeari ekin zioten. Brecciak inoiz aitortuko izan zuen hura izan zela bere kalitatezko lehen lana, askatasun osoz experimentazio grafikorako aukerak eskaini zion lehen proiektua.
1960 urtean europar editoreentzat lanean hasi zen, batez ere Ingalaterrako Fleetway etxearentzat. 62an berriz Misterix aldizkarian Mort Cinder seriea sortu zuten, kritikari askoren ustetan komikiaren historian inoiz izan den gailur handienetako bat.
1966an emaztea hil zitzaion eta urte berean eskola propioa sortu zuen, Instituto de Arte, artearen disziplina ezberdinak uztartzen zituen eskola.
1968an Enrique semearekin Che Guevararen biografia marraztu zuen, Oesterhelden gidoipean. Publikatu eta berehala arrakastatsua bilakatu zen baina Estatuko Informazio Zerbitzuek ikerketa zabaldu zuten. Ostean hainbat mehatxu jaso zituzten egileek eta azkenean komikiaren originalak suntsitu behar izan zituzten.
Gurean Che Guevara komikia Ikusager argitaletxe gasteiztarrak kaleratu zuen 1987 urtean Ernesto Sabato idazlearen hitzaurrearekin baina ez zen euskarazko ediziorik agertu.
1969an, Oesterheldekin batera berriro ere, Eternautaren bigarren bertsio bat sortu zuen Gente aldizkarian argitaratzeko. Publikatu zenean eskandalua eragin zuen ere bertsio berriak, grafikoki abangoardistaegia zelako orduko garaietarako eta, bestalde, politikoki ere, Argentinako gobernuaren erreferentziaz josirik zegoen. Irakurleen kexak zirela medio editoreek publikatzeari utzi behar izan zioten.
1970an bigarren biografia bat sortu zuen Brecciak, Eva Peron edo Evitarena, eta aurrerantzean batez ere europar merkatuarentzat lanean ariko da.70 hamardatik aurrera hainbat literatur lan egokitzeari ekingo dio: 1973an Lovecraften Cthulhuko mitoak, 1975ean Allan Poeren Bihotz salataria eta beste hainbat hego-amerikar egile batzuen lanak ere (Borges, Onetti edo Garcia Marquez)
CARLOS TRILLOREKIN ELKARLANEAN
1975 urtea elkarlan berri eta emankor baten hasiera izan zen. Carlos Trillo idazlearekin batera Un tal Daneri seriea abian jarri zuen. 1976an militarren estatu kolpea ematen dute Argentinan eta kolpearen ondorioz desagertuetako bat Hector Oesterheld, ordura arte Brecciaren gidoigile prinzipala, izango da . 1977 amaieran desagerrarazi zuten eta seguraski 1978an erahil. Giro ilun honetan sortu zen Buscavidas, Grimm anaien ipuinetan oinarritutako istorioen bilduma eta bakarka argitaratutako Dracula. Aldi honetan burutu zuen esperimentazio grafikoa, material eta teknika ezberdinak erabiliz, sekulakoa izan zen. Tinta, akuarela, akrilikoak, decoupagea, collageen bitartez komikiaren muga estetikoak arakatu zituen. Arlo horretan ez da komikigintzaren historian Brecciaren parekorik izan.
PERRAMUS: ARO BELTZAREN AMAIERA ETA JUAN SASTURAINEKIN LANEAN
1982 urtean Malvinetako gerrarekin bukatu zen Argentinako diktadura. 1983an Juan Sasturainen lanean oinarritutako Perramus sortzen du Brecciak. Perramus da Albertoren lan nagusia, bost urteko lanaren emaitza, errepresioa sufritu zuten Argentinako herrikideei eta Hector Oesterheld lagunari bereziki eskainia.
Aldi berean ilustrazio lanekin jarraitu zuen eta hainbat album kolektiboetan hartu zuen parte,adibidez gorago aipatu dugun Ikusager Gasteizeko argiteletxeak publikatu zuen, Iparra-hegoa liburuan. Hau da euskaraz aurki dezakegun Alberto Brecciaren lan bakarra.
1991ean Ernesto Sabatoren Informe sobre ciegos liburua egokitu zuen. Bere album formatuko azken lana El Dorado, el delirio de Lope de Aguirre izan zen.
BEGOÑAKO LIBURUTEGIAN ALBERTO BRECCIAREN LANAK IKUSGAI
Bestalde Alberto Brecciaren lana ezagutu nahi duenak aukera dauka Begoñako liburutegian hilabete bukaera arte jarrita dagoen erakusketa bisitatzeko. Bere lan aipagarrienak bertan ikusi ahal izango ditu.
Bruselako Fête de la bande dessinée-k pasadan ostiralean zabaldu zituen ateak, eta bertatik pasatuko dira 250 egile baino gehiago, euskaldun egileak ere tartean izango direlarik. Aurtengoan Asisko, Alex Macho eta Harriet bertan dira euren liburuak sinatzen. Alex Macho eta Harrieten kasuan argitaratu berri duten liburua bertan aurkeztuko dute: Lotsa eta ahaztea, Harriet argitaletxeak kaleratu duen euskal bertsioan edo La honte et l’oubli Glenatek kaleratu duen bertsioan.
Argazkien © Asisko, Alex Macho eta Camila de Epalza
Bruselako komiki jaialdia 2010ean sortu zen, eta 2015etik aurrera Etxepare Euskal Institutuaren laguntzari esker, euskal komikigileek parte hartzen dute Komiki Jaialdian.
Juan Antonio Letamendia (Donostia, 1940), Leta, Lerro, Neuk, Geuk edo Fits goitizenekin sinatu zuen marrazkilaria dugu. Gaur egun komikizaleen artean arras ezezaguna den arren, gure ustez talentu handiko egilea da. Euskal komikiaren zuzia 60. hamarkada osoan zehar piztuta mantendu zuen egile bakarra izan zen.
Zor itzela dugu euskal komikizaleok bederatzigarren artea sasoi ilunenetan ere bizirik mantendu zuten egileekin. Sasoi oso iluna izan baitzen euskal kulturarentzat orokorrean, eta euskal komikigintzarentzat konkretuki, 1936-39ko gerra amaieratik 1970 hamarkadaren erdi aldera doan tartea (1972 urtetik aurrera gauzak aldatzen joan ziren). Iluntasuna ia erabatekoa izan zen Anaitasuna sortu (1953) eta Zeruko Argia berpiztu zen arte (1954). Bi aldizkari hauetatik kanpo ez dugu (orain arte behintzat) euskal komikien arrastorik beste inon aurkitu. Kontuan hartu behar da 60. hamarkadako beste argitalpena, Pan-pin tebeoa, Zeruko Argiaren gehigarri edo “suplemento” moduan zabaldu zutela, denborak aurrera egin ahala modu nahiko autonomoan funtzionatu bazuen ere. Anaitasuna eta Zeruko Argia eta haren gehigarri Pan-pinetik at, beraz, deusik ez.
Zeruko Argiaren ibilbidean 1963 urtea funtsezkoa izan zen. 1960. urtean agintari frankistek Zeruko Argia hilabetekaria zarratu egin zuten. Hala ere, 1963 urtean hirugarren jaiotza bat izan zuen aldizkariak eta oztopo eta debeku guztien gainetik indarberriturik kaleratu zen berriz aldizkaria, oraingoan langa gorago jarriz, astekaria bezala. Aldizkari berritu hartan agertuko ziran Letamendiaren txiste grafikoak. Era berean, 1960tik hilabetero agertzen zen Pan-pin tebeoa berrantolatu egin zen, Jesus Elosegik Pan-pinen ardura hartu zuenean. Orduan Letamendia eta Yulen izeneko marrazkilariek, bertan argitaratu zuten ilustrazio, tira zein orri beteko istorioak. Pan-pin-ekin kolaborazioa 1964 urtean eten egin zen.
Zeruko Argian epe oso luze batez, hamar urtez, mantendu zuen piztuta komikiaren zuzia Juan Antonio Letamendiak. Egia da, komiki kopuruaren aldetik, ez zuela gehiegi argitaratu, baina Zeruko Argiarekin mantendu zuen harremana espero genuen baino luzeagoa izan zen eta harreman horri esker euskal komikiaren historiaren errepasoa egiten dugunean 60. hamarkada, ez da zulo hutsean geratu.
Pan-pin tebeoan istorio luzeagoren bat argitaratu bazuen ere, 60. hamarkadan bineta bakarreko umore-grafikoa landu zuen nagusiki.
Zeruko Argiarekin harremana hamarkada oso batez mantendu zen. 1963 urteko martxoan, aro berriko lehen Zeruko Argian, egin zuen lehen kolaborazioa. Azkena 1973 urteko ekainekoa izan zen. 1969-1973 tartean Zeruko Argiarekiko kolaborazioak urrituz joan ziren, garai hartan filologia ikasketetan murgildurik buru-belarri zebilelako. Jarraian Santo Tomas Lizeoan klaseak ematen lanean hasi zen. Garai hartan sortu zituen ikasketetarako lehen material didaktikoak. Alor horretan bereziki nabarmendu izan da Letamendia, hau da, euskara ikasteko liburuen sorkuntzan. Gramatika akigarriak sortu beharrean, komikiaren baliabide komunikatiboak irauli zituen liburuen orrietara. Umore grafikoa euskararen zuen ezagutzarekin ederki uztartzen jakin zuen. Esan behar da gaur egun euskara zabalkunde edo ikerketaren alorrean egindako lanagatik batik bat, dela ezaguna Letamendia (1975ean euskaltzaina izendatu zuten). Hala ere, euskal komikiaren historia osatzeko lanean gabiltzanez, arreta nagusia komikigile bezala izan zuen traiektorian jarri dugu.
Euskera-6 izan zen sortu zuen lehen testuliburua. Baina ez zen horretan geratu, ez. Euskara ikasteko Bakarka metodo arrakastatsuaren lehen 3 liburuak Letamendiarenak dira, eta arrakasta horren sekretua liburuaren alde grafikoan datza seguruenik, gramatika-liburu huts eta idorra izan zitekeena, komiki istorio umoretsuen erabilerari esker, irakurgai atsegina bihurtzea jakin baitzuen. Horren berezia da euskal komikiaren historia ze, non eta gramatika liburuetan ere, gure komikigintzaren urratsak aurki ditzakegu.
Baina Juan Antonio Letamendiak komikiarekin zuen harremana ez zen horretan geratu. Franco hil osteko aldizkari berrietan komikiak sortzen segitzeko aukera izan zuen eta hala egin zuen. Eugenio Ibarzabalek Garaia aldizkaria 1976 urtean sortu eta aspaldiko laguna izanik, Juan Antonio Letamendiari lekua eskaini zion aldizkarian. Orduan jaio zen Fits. Izen berri horrekin sinatu zituen gazteleraz zein euskaraz aldizkari horretan argitaratu zituen marrazki guztiak. Bertan bineta bakarreko ilustrazio ugari zein komiki istorio luzeagoak landu zituen. Zoritxarrez Garaia ibilbide laburreko argitalpena izan zen. 1976ko irailean sortu eta 30 ale argitaratu ondoren, 1977ko martxoan zarratu zen.
Garaiako zuzendari ohiak, 1979 urtean, Muga izeneko aldizkari berri baten sorreran hartu zuen parte. Berriz ere Eugenio Ibarzabalek Letamendia aukeratu zuen aldizkariaren umore grafikoaren atala lantzeko. Oraingoan argitalpenak biziraupen luzeagoa izan zuen eta 1986 urtera arte iritsi zen. Aldi berri horretarako Fits goitizena mantendu zuen Letak, normalean orri biko komikiak landu zituen eta estilo grafikoaren ikuspegitik ere, nabarmena izan zen aldi horretan izan zuen bilakaera.
Azken lanak Hondarribia aldizkarirako sortu zituen Letamendiak, 1981-1991 tartean. Ibilbidea luzea 1963tik 1991ra.
Bere lanak sinatzeko erabili zituen izengoiti ezberdinetan Juan Antonio Letamendiaren ibilbide artistikoaren argibideak daude: Leta, Lerro, Neuk, Geuk edo Fits izan dira bere garai ezberdinetan erabili zituen izenak. Argibidea esan dugu eta akaso nahasbidea idatzi behar genuen, hainbeste izengoitien erabilerak identifikazio arazoak sortu besterik ez baitu egin. Alabaina izengoiti guztien atzean zegoena autore bakarra zen, Juan Antonio Letamendia.
Leta: Bere abizenaren lehen letrekin, Leta, Pan-pinen agertu zen.
Lerro: izena Zeruko Argiaren lehen aleetan erabili zuen. 1963ean hasi eta 1965eko urriko 17ra arte.
Geuk eta Neuk: Batzuetan Geuk, besteetan Neuk, izen biak erabili zituen Zeruko Argian 1966ko irailetik 1973ko ekainera doan tartean. Tartekatze horren arrazoiak Juan Antonio berak eman zizkigun iaz egin genion elkarrizketan:
“Neuk, neronek osorik asmatutako txisteetan erabiltzen nuen. Baina halako batean beste norbaiten testu soilak, “Aitonaren irakatsiak” titulupean, nik marrazteko pasatzen hasi zitzaizkidan eta bistan da orduan sortzaile nagusia ez nintzela ni, testu asmatzailea baizik. Hori dela eta, Neuk-en ordez Geuk sinatzen nuen horrelakoetan. Bion umorea, gainera, oso oso bestelakoa zen. Testuaren asmatzailea (izkirimiriarena, beraz) Txomin Amasorrain bergararra zela esango nuke”
Fits: Garaia(1976-1977) eta Muga (1979-1986) aldizkarietarako aukeratutako izengoitia dugu. Halako izen bat hautatzeak zerikusia du seguruenik Letamendiak bere buruarekiko eta bere lanarekiko erakusten duen apaltasun jarrerarekin. Ez da gure ustez jarrera zuzenena, Letamendiak kopuru aldetik ez zuen lan ikaragarri bat ekoiztu, hori egia da, baina bere marrazkerak eta umoreak badaukate nortasun artistiko oso interesgarri bat, orduko nazioarteko umore grafikoen korronteekin lotura agerikoak dituena.
Umore grafikoaren klabean marrazten du Letak. Zeruko Argiako lehen sasoian bineta bakarreko umore grafiko landu zuen. Estiloaren aldetik eraginak berak azaltzen ditu aipatutako elkarrizketan. Lehenik eta behin, La Codorniz-eko aldizkari satirikoaren eragina dator, eta La Codorniz-eko egileen artean, batez ere donostiar egileen influentzia nabarmentzen du. Alvaro de Laiglesia donostiarrak zuzendutako aldizkarian baziren ere egile donostiarrak. Chumy Chumez edo Rafael Munoa adibidez. Azken hau da inportantea bereziki Letarentzat, laguna baitzuen, eta gazten denboretan Donostiako alde zaharrean zuen bitxi-dendan sarri izan zen, Munoa marrazketan ari zen bitartean, haren ondoan begira-begira ordu luzeak emanez. Beste egile batzuen eraginak ere, Conti eta Bruguera eskolakoen egileena adibidez, bistakoak dira.
Alabaina orduko Letaren marrazki estiloa arretaz aztertzen badugu, Conti edo Munoaren ildoan baino, uste dugu Siné baten sinpletasun grafikotik gertuago dabilela. Bai Sinék eta bai garai hartako Letak marrazteko inprobisazio efektua bilatu baitzuten, gehiegi lantzen ez den marrazkia, paradoxa-umorea egiteko askoz eraginkorragoa baita. Detaile txikiagoetan ere berriro Siné datorkigu gogora, adibidez ninigabeko begi zurien erabileran.
Noski, Siné-ren eta Letaren antzekotasunak alde grafiko horretan bukatzen dira, Letak azken finean ez baitzuen izan aukerarik karrera grafiko oso bat komikigintzari loturik bizitzeko, euskal komikigintza ia existitzen ez zelako eta gaien aldetik ere, orduko mugak oso hertsiak zirelako.
Estudio Durerok udalaren enkarguz Bilboko historia biltzen duen komikia argitaratu berri du. Honela azaltzen du udalak bere webgunean:
“Bilboko Udalak Bilboren historiari buruzko komikia argitaratu du, Hiriaren iraganaz ezezagun samarrak diren hainbat alderdi bilduz. Bilboko Udaletxerako bisita gidatuetan parte hartzen duten haur eta gazteentzako ikasmaterial osagarritzat diseinatuta, estilo alai eta atseginaz landu da, bisita gidatuaren edukia aberasteko moduko pasadizo historikoei arreta emanez.
Horrela, Estudios Durero argitaletxeak osatu duen Bilboren historiari buruzko argitalpen berri honek Hiriaren historiari egindako errepaso atsegina eskaintzen du, gehien-gehiena Itsasadarreko ibai-bazterren inguruan, San Anton eta Ibeniko kaietako merkatari eta marinelen lehenengo Bilbo hartatik eta Bilbo Zaharreko zein Miribillako meatzarien oroitzapenetik hasi eta Hiriak Areatzara egindako lehen zabalgunera eta Abandorako jauziraino, bertan mamitu baitzen XIX. mendearen amaierako zabalkunde industrial eta finantzarioa… Eta apur bat aurrerago, Guggenheim Museoa, XX. mendearen azken laurdeneko errauts industrialetatik birsortutako XXI. mendeko Bilbo berriaren ikurra”
“
Farmazia Beltza argitaletxearen eskutik dator Zerocalcare italiar komikigile ezaguna Euskal Herrira. Antolatzaileen hitzetan, eta baita gure iritzian ere, gaur egungo italiar komikigintzaren erreferente handienetariko bat bera dugu.
Farmazia Beltza argitaletxeak italieratik zuzenean itzuli ditu bere liburu berrienak: ‘Hondamuinean’ (2018) eta orain aurkeztuko den bigarren liburua ere, ‘Hondamuinean : sei hilabete geroago’. Komiki berri honen aurkezpena apirilak 9an, 10:30etan izango da Komikigunean.
Aurkezpena zuzentzen Zerocalcare bera izango da eta berarekin Koldo Izagirre itzultzailea, Garbiñe Ubeda aurkezlea eta David Zapirain editorea izango dira.
Aurkezpen honetaz aparte, saio berezi bat antolatu dute Zerocalcarerekin hurrengo egunerako, apirilak 10erako, 10:30-13:30 bitarte, Komikigunean ere.
Plaza mugatuak direnez izen-ematea derrigorrezkoa izango da komikigunea@gipuzkoa.eus helbidera idatziz.
Komikizaleek Wikipedian editatzen ikasteko tailerra antolatu dute Intxaurrondoko Kultur Etxean. “Wikilantegi” honen gidariak Igor Leturia, Iñaki Otamendi eta Aitzol Astigarraga izango dira.
Lekua eta ordua: Martxoaren 26ean, Donostiako Intxaurrondo Kultur Etxean, 18:30etatik aurrera .
Honela azaltzen dute bileraren asmoa:
Saio honen helburua euskarazko Wikipedia komikigintzari dagokionez osatzeko lanak martxan jartzea da. Denon artean Euskarazko Wikipediako komikigintzaren hutsune nabarmenenak identifikatuko ditugu eta behar duenak Wikipedia editatzen ikasteko aukera ere izango du.
“Parte hartzeko ez da komikigintzan aditua izan beharrik, Wikilantegian parte hartzen duten komikizale guztien ekarpenenekin Wikipedia hobetzen joatea baita asmoa. Eta Wikipedia editatzeko ohitura ez dutenei laguntza eskainiko zaie. Hasiberrien, noizean behin eta maiz aritzen direnen artean, Wikipediako atal hauek identifikatu eta landu nahi ditugu:
• Komikiarekin lotutako euskal egile, obra, aldizkari… historikoei buruzko artikuluak.
• Gaur egungo komikilari, komiki, argitaletxe… eta gainontzeko gaiei buruzko artikuluak.
• Mundu mailako komikigintzan erreferentzia diren egile eta obrei buruzko artikuluak.
Saioa doakoa eta irekia izango da, baina komeni da izena ematea, toki-aurreikuspenak egiteko. Intxaurrondo liburutegian edota 943 48 34 02 telefonora
Tupust! Donostian sortutako Euskal Herriko komikigileen kolektibo feminista da. Haien lanak euskaraz sortzeko asmoa dute eta kolektiboaren lehen emaitza Txalaparta argitaletxearen laguntzarekin kaleratu duten Ni izeneko liburua da. 20 egile parte hartu dute komiki horretan: Irati Eguren, Paula Estévez, Arrate Rodriguez, Maite Caballero, Danele Sarriugarte & Josevisky Larratxe, Maite Gurrutxaga & Irati Jimenez, Irati F.G. & Regina Salcedo, Nerea Unanua & Amaia Lekunberri, Txakur Gorria, Loinaz Lekuona, Maitane Gartziandia, Ainara Azpiazu Axpi, Eider Eibar & Miren Amuriza, Leire Urbeltz & Hedoi Etxarte.
Komikiaren aurkezpena Donostiako Komikigunean izango da martxoak 25ean eta leku berean komikiaren erakusketa zabalik izango da 29ra arte.
Itsasgora edizioak Jose Angel Olabe marrazkilariak bere komikiak ekoizteko sortu duen zigilua da. Olabek, autoedizioaren bidetik beti, hiru liburu argitaratu ditu orain arte: La gloria impune, 1813: San Sebastian (2012), Donostia itxuraldatzen / distorsionando Donostia (2015), ilustrazio liburua hau eta San Sebastian, belle époque y otras historias (2017).
Orain 2012an argitaratutako La gloria impune komika euskaratu du Olabek Zigorgabeko loriaren titulupean.
1813 urtean Wellington dukearen tropa angloportugaldarrek Donostian eragindako erreketa eta triskantsak dira komikiaren gai printzipalak.
Komikia Donostiako liburudendatan eskuragai dago eta baita on-line erosteko aukera dago ondorengo loturetan:
www Librería online Hontza www Librería online elkar www Librería online fnac www Librería online TROA
Euskal Herriko komikigilerik beteranoena Eibarren bizi da eta 98 urte beteko ditu otsailaren 14 honetan. Julen Zabaleta Barrenetxea, “Yulen” ilustrazioari lotuta beti ibili izan da, oraindik ere marrazkigile oso aktiboa dugu eta Euskal Herriko txoko ezberdinak ilusio handiz marrazten jarraitzen baitu.
Hala ere Komikeri orriotan Yulenen izena aipatu behar badugu batez ere euskal komikigintzaren historian aintzindari bezala bete zuen lekuagatik da. Pan-pin aldizkariarekin kolaboratzen hasi zen, 1962ko urtarrilean eta horrela mantendu zen bi urtez, 1964ko abendura arte.
Pan-pin aldizkarirako pertsonai batzuk propio sortu zituen: Piru Laxterkari, Bixente Arrantzalea edo Xanti Eiztaria. Hala ere, aldizkariaren jarraipen ezak ez zuen pertsonaion garapenaren alde jokatu. 1964ko abendutik aurrera Pan-pin-ek Brugera etxeko istorioen eskubideak erosteari ekin zion eta kolaborazioa bukatu zen.
